‘Mijn vrouw valt op negers’ zei hij tegen me. We stonden in een bar en de muziek stond hard. In eerste instantie dacht ik dat ik hem niet goed gehoord had. ‘Je vrouw valt op negers, zei je dat nou?’ antwoordde ik. ‘Ja, heeft ze altijd gedaan, ik ben de enige blanke man waarop ze is gevallen, maar in principe valt ze niet op blanke mannen. De mannen met wie zij gaat, zijn dus ook geen van allen blank.’ Ik was gefascineerd. Hier tegenover me stond een blonde man me te vertellen dat hij niet alleen een open relatie had, maar ook nog eens getrouwd was met een vrouw die in principe alleen maar op donkere mannen viel en daarmee het bed deelde. De man in kwestie heeft een vaste minnares al jaren en daarnaast deelt hij regelmatig het bed met nog meer andere vrouwen. Zijn vrouw heeft een minnaar die regelmatig over de vloer komt en spendeert soms de nacht met weer een andere man. En zowel hij als zij hebben hier geen enkel probleem mee.
Ik roep al jaren dat de mens niet gemaakt is om monogaam te zijn en wat me opvalt is dat de meeste mannen dit beamen. Met de man kan ik over dit onderwerp praten. Met de meeste vrouwen niet, hoe feministisch we ook zijn anno 2015, over monogamie valt niet te twisten. Ze geloven nog steeds in huisje, boompje beestje met één en dezelfde man en willen er verder eigenlijk niet over nadenken. Monogamie is ontstaan in de natuur, omdat het destijds (tientallen, zo niet honderden jaren geleden) handig, zo niet noodzakelijk was om een vaste partner te hebben. Het ontstaan voor monogamie heeft veel verschillende verklaringen. Één verklaring is het voorkomen dat onze kinderen vermoord worden (infanticide). Bij deze theorie blijft de man bij de vrouw met wie hij gepaard heeft, zodat de vrouw en hun kinderen beschermd worden tegen rivaliserende mannetjes die hun kroost willen vermoorden. Dit omdat de vrouwtjes die zuigelingen hebben niet ovuleren en daardoor niet meer vruchtbaar zijn. Door het vermoorden van de zuigelingen kwam de normale hormonale cyclus weer op gang en kon er weer gepaard worden. Een andere theorie is dat de twee verschillende geslachten ver uit elkaar zouden gaan leven als ze elkaar niet nodig zouden hebben en er dan helemaal geen voortplanting meer zou zijn. Maar omdat de vrouwtjes ver uit elkaar zwierven lukte het de mannetjes niet om meerdere vrouwtjes aan de haak te slaan, dus bleven zij maar bij één vrouwtje. Wat de oorzaak ook is, feit is dat die redenen niet meer gelden. Soms hoor je vreselijke berichten op het nieuws, maar in principe hoeven we niet met z’n allen onze stiefvader te vrezen. Daarnaast zwerven vrouwen tegenwoordig niet meer ver uit elkaar, maar zijn met bosjes te vinden bij een Justin Bieber concert. En in deze tijd van overpopulatie is het niet meer van toepassing om monogaam te moeten zijn. We hoeven niet te vrezen dat we ons niet meer kunnen voortplanten. Er zijn zelfs theorieën dat we over een aantal decaden allemaal homofiel zijn om op deze manier de voortplanting tijdelijk te reduceren.
Waarom vinden wij nog steeds dat monogaam de regel is en kijken we afkeurend naar mensen die geloven in polygynie (man met meerdere vrouwen), polyandrie (vrouw met meerdere mannen) of polygynandrie (zowel man als vrouw met meerdere partners)? Slechts 3 tot 5% van de zoogdieren is monogaam en zelfs dit percentage daalt. Veel vrouwen halen de zwaan erbij wanneer dit onderwerp aan bod komt. Zwanen blijven hun hele leven bij één partner en als die overlijdt blijven zij altijd alleen. Maar uit nieuw onderzoek naar DNA bij zwanen is gebleken dat ook de zwaan niet monogaam is. Kinderen blijken een ander soort DNA te hebben, waaruit geconcludeerd kan worden dat zelfs zwanen vreemdgaan anno nu. Waarom doen wij mensen nog zo moeilijk hierover? Er spelen natuurlijk veel dingen mee, denk aan jaloezie, het willen hebben van zekerheid en natuurlijk het droomplaatje wat wij hebben van twee mensen die nog lang en gelukkig leven. Maar weten we ondertussen niet al lang dat ‘lang en gelukkig leven’ alleen in sprookjes bestaat? Tenzij je de regels verandert. Geen relaties meer verbreken omdat manlief met zijn secretaresse het bed deelt, want dit is geen uitzondering op de regel.
Deze man en zijn vrouw die op donkere mannen valt hanteren dit en in alle eerlijkheid ze zagen er beiden gelukkig uit. Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet tegen monogamie. Ik denk alleen dat we onszelf voor de gek houden. Wij zijn niet gemaakt om monogaam te zijn, waarom gaan er anders zoveel mensen vreemd? Ik ken bijna geen één man die niet vreemdgaat (sorry ladies). En geloof me, vrouwen zijn net zo erg. Vrouwen zeggen het minder snel tegen iemand en doen het in het geniep, maar ze doen het! En opvallend vaak zijn dat dezelfde vrouwen die zo hard roepen dat de mens wel gemaakt is om monogaam te zijn..
missrianne 